"hoe ik stopte"

Ik stop ermee

Een tijdje geleden werd ik opgebeld door een vriendin, zij stelde voor om samen een ‘stoppen met roken cursus’ te doen. We hebben het al jaren over stoppen, maar doen het niet. We zijn te verslaafd en vinden het te lekker bij de koffie in de ochtend/na het eten ‘s avonds/met drankjes in het café. Het is zo gezellig, ik heb al genoeg stress aan m’n kop en kan dit er nu echt even niet bij hebben, we zijn toch nog jong?

Na haar vraag vlogen de volgende gedachten direct door mijn hoofd: OMG, is zo’n cursus niet triest? Dat werkt toch nooit? Wat is de catch? Ik denk dat ik dood ga als ik stop! (dat laatste is overigens een debiele gedachte) Blabla, altijd dezelfde domme smoesjes. Zo jong zijn we dus inmiddels niet eens meer volgend jaar word ik 30, mijn huid begint ook wel tekenen van ouderdom te vertonen en ik realiseerde me, tijdens dit telefoongesprek, nog iets veel ergers. Ik begon toen ik 12 was, stiekem in de bosjes achter de sporthal. Nu ben ik 29, dat zijn dus al 17 rookjaren! Ik rook langer (eigenlijk bijna m’n hele bewuste leven) dan dat ik niet rook. In die 17 jaar heb ik slechts 1 stoppoging gedaan. 1 juli 2007, met de ingang van het rookverbod. Deze poging heeft 1,5 dag geduurd. Mijn verkering smeekte na 1 dag al of ik niet alsjeblieft weer kon beginnen en toen ik op dag 2 van mijn niet-rokers-bestaan na een biertje of 6 in de Melkweg stond, hield ik het niet meer vol.

Nu wilde ik nog steeds niet stoppen, maar gestopt zijn leek me ineens een heel chill vooruitzicht. We regelden de cursus dus de datum stond vast: 20 augustus! Jezus, deze datum stond 1,5 maand lang vet gedrukt, onderstreept en met 5 uitroeptekens in mijn gedachten geprent. Alsof er een leven zou zijn vóór en ná de cursus.

De week voor aanvang rookte ik meer dan ik normaal gesproken deed, sprak mensen die de cursus hadden gedaan (allen succesvol) en had ik letterlijk slapeloze nachten. Ik zag er zo tegenop, een van de spannendste dingen die ik ook heb moeten doen. Daar stonden we dan op 20 augustus om 18:00 uur ergens in een gebouw in Amsterdam met knikkende knieën. Man, wat had ik het warm. Terwijl de cursusleraar zich voorstelde als Hugo Hairwassers, schoten mijn vriendin en ik in de slappe lach, die naam! Whahaha, nee, we stonden natuurlijk gewoon stijf van de zenuwen. Als die man Ben van Dam zou heten hadden we dat ook grappig gevonden. Wat er gebeurt met je lichaam en geest wanneer je rookt Hij vertelde over wat er met je lichaam en geest gebeurt als je verslaafd bent aan roken. Hij legde het proces uit van het roken van de sigaret zelf, dat het het maar drie dingen veroorzaakt; stress, vermoeidheid en honger. Het levert je echt niets op! Zelfs geen ontspanning, want je rookt om de ontwenningsverschijnselen die je vórige sigaret heeft veroorzaakt op te heffen. sigaretHij vertelde wat voor ranzige toevoegingen er in een sigaret worden gedaan (GADVERDAMME) en hoe fucked up de tabaksindustrie is. Dat laatste heb ik natuurlijk weleens horen zoemen, maar steevast mijn ogen en oren voor gesloten. Hij voorspelde precies wat er van dag tot dag met je zou gebeuren als je gestopt zou zijn en vertelde daarbij wat je dan moest doen of denken. Metaforen over kleine en grote monsters vlogen ons om de oren. De eerste 3 weken (met name de eerste 3 dagen) komen die kleine monsters continue aankloppen. Als je ze accepteert dan is hij binnen 2-3 minuten weg. Dit is een hele geruststellende gedachte, want je weet dat het kutgevoel eindig is. En 1 keer in je leven komt het grote monster tevoorschijn. Deze moet je proberen te weerstaan voor een heel uur. Mijn laatste sigaretten laatste sigaret ala de Allen Carr methode mochten we elke 1,5 uur naar buiten om sigaretten te roken. De laatste pauze rookte we verplicht twee sigaretten achter elkaar. En de mening was unaniem: Die tweede sigaret, dus de laatste van mijn leven, was zooooo ranzig!

Na afloop werden werden we gefeliciteerd, schoven we €100 richting ons motivator Hugo, kregen we ook nog een soort niet-rokers-diploma en mikte we allen ons pakje peuken in een doos voor de conciërge van het pand, de schooier! Ik was eigenlijk wel opgelucht, dit was dan het begin van mijn nieuwe leven. Een leven waar ik eindelijk meer energie ga krijgen voor alles, inclusief sporten, beter kan ruiken (wat ik niet altijd op prijs stel) en lekkerder zou ruiken voor anderen, beter kan proeven, meer geld over zal houden en een betere huid krijg. Wie wil dat nou niet?! De eerste dagen waren afzien, ik heb een paar keer op het punt gestaan om het noodnummer te bellen, maar mijn lieve-ook-niet-meer-rokende- Sigarettendoosvriendinnetje stond elk moment voor me klaar, en de woorden van Hugo galmde af en toe nog door mijn hoofd. Het is nu 18 dagen geleden en ik ben nog steeds gestopt. En dat ben ik ook van plan te blijven. Elke dag wordt makkelijker en ik ben zo blij met de keuze en trots op mijn prestatie. Geen slaaf meer van dat hele ranzige heerlijke tabak staafje. Ik dacht altijd dat niet-rokers een saai leven hadden, niet echt rock&roll, maar dat is eigenlijk helemaal niet waar. Ze hebben zelfs veel meer energie om leuke dingen te doen en zien er op duur veel lekkerder uit!

Update: dit artikel heeft Charlotte ruim 3 jaar geleden geschreven. Eerder vertelde ze al in een update artikel dat stoppen niet zonder slag of stoot ging. Maar we hebben steengoed nieuws: Charlotte is nog steeds gestopt met paffen! Olé! Er is dus serieus hoop voor iedereen en dus ook voor jou! Dit jaar ga jij je goede voornemen om te stoppen wel volhouden! Zet ‘m op tijgers! Wat: stoppen met paffen Waar: in Amsterdam (maar ook Utrecht en andere gekke steden) Waarom: als je echt wilt stoppen, moet je lekker zelluf de cursus volgen (het is de € 100,- echt waard) Website: ikstopermee.nl